ละ1. ความโกรธเป็นเหมือนไฟ

เมื่อเรารู้สึกโกรธร่างกายจะร้อนรุ่ม จิตใจดั่งไฟสุม

ถ้าเราควบคุมมันได้ไฟก็จะเผาไหม้เฉพาะเรา

แต่หากควบคุมไม่ได้ไฟจะเผาไหม้สิ่งรอบข้าง คนรอบข้างให้ลุกเป็นไฟ

ก่อให้เกิดความเดือดร้อนเกินควบคุม

อย่าให้ไฟลุกไหม้โดยการควบคุมความโกรธ

ให้อภัยแก่กันและกัน ช่วยกันดับไฟในใจ โลกเป็นสุข 

+1. การพูดจาอ่อนโยนกับทุกคน

ไม่ได้พูดเพื่อให้เขารู้สึกดีกับตัวเรา...แต่พูดเพราะเรารู้สึกดีกับตัวเขา...

พูดดีกับเพื่อน...พูดอ่อนหวานกับคนรัก.....พูดไพเราะกับผู้ใหญ่

ระมัดระวังไม่พูดจาทำร้ายให้ใครเดือดร้อนหรือเจ็บปวด

ถ้าพูดจาหวานๆยังไม่เป็น ก็ฝึกพูดให้ดีเสมอ

แล้วตัวเราเองจะมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น

อีกทั้งคนรอบข้างจะชื่นชมรักใคร่กันมากขึ้นอีกด้วย 

ละ2. การตำหนิติเตียนผู้อื่น ถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วยความเดือดร้อนวุ่นวายใจ ที่คิดแต่ตำหนิผู้อื่นจนอยู่ไม่เป็นสุขนั้น นักปราชญ์ถือเป็นความผิดและบาปกรรมไม่ดีเลยทำจิตใจให้เป็นสุข ปล่อยวางความคิดอันจะทำให้มีแต่ความวิตกกังวลเป็นทุกข์โดยเปล่าประโยชน์

+2. การทำจิตใจให้เป็นสุข

เพียงแค่เรารู้จักมองโลกในแง่ดี มองชีวิตอย่างเข้าใจ ไม่คิดฟุ้งซ่าน พยายามลดและละสิ่งที่จะปั่นป่วนก่อกวนจิตให้กลายเป็นน้ำขุ่นแม้จะพบกับสิ่งที่เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ เราก็จะรู้วิธีลดทุกข์และหาทางแก้ทุกข์ได้เพราะว่าเรามีสภาพจิตใจที่เป็นสุขอยู่เสมอ

ที่มา http://34dekdee.blogspot.com/

อัลบั้มภาพ